Να με λες συντροφιά, θα σε λέω πόνο.
Να με κρατάς σφιχτά κι εγώ να λιώνω.
Κι όταν δεν θα είσαι εδώ θα μετράω τις πληγές σου πάνω στο σώμα μου.
Θα κοιτάω τα γλαστράκια στην βεράντα και θα μετράω τα νεκρά τους φύλλα που σαν στερημένη από ζωή δεν κάνω έναν κόπο μικρό για να μαζέψω.
Αύριο λέω, αύριο..
Αύριο λέω και ξαναλέω και περνάνε οι μέρες.
Αύριο λες κι εσύ και δεν κάνεις μιά για να μ'αρπάξεις.
Αύριο λέμε και ζούμε σε ένα άρρωστο παρόν.
Αύριο και λογαριάζονται οι μνήμες μας, τα σώματα και τα πεθαμένα μας αρώματα, δεν δώσαμε στον έρωτα το χρώμα που του πρέπει κι αυτός πεθαίνοντας σαν για να μας τιμωρήσει, φεύγοντας από μέσα μας άφησε την πιο σταχτί του απόχρωση.
Αύριο.. Κι αν δεν υπάρξει αύριο ;
Freedom
καλημερα φιλη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήτα συγχαρητηρια μου!
σπανια τα μικρα κειμενα βγαζουν τετοια δυναμικη!
και εγω εισεπραξα πολλα σημερα διαβαζοντας σε!
φιλακια πολλα!
Καλή εβδομάδα Κικίτσα μου!
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι πολύ που σου άρεσε.
Φιλάκια!!!
Γιαυτο καλυτερα να μην αφηνουμε αυριο αυτο που μπορουμε να κανουμε σημερα,ισως κερδισουμε κατι παραπανω ετσι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρεσει να σε διαβαζω!
Καλο βραδυ :)
Μόνο αν έχει να κάνει με αγγαρεία! Χαχα
ΔιαγραφήΝα με διαβάζεις τότε, χαίρομαι να διαβάζω σχολιά σου. Να'σαι καλά γλυκιά μου! :)
Και γω το ιδιο!!
ΔιαγραφήKαλη σου μερα ((:
Πολύ όμορφο κι έσπευσα να στο πω σήμερα γιατί ποιος ξέρει αν θα υπάρξει αύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα πες το ψέμματα!
Διαγραφή''Όσα φέρνει η ώρα λένε..'' Κι έχουν δίκιο.
Καλά έκανες γλυκιά μου, σε ευχαριστώ για τα τόσο καλά σου λόγια.